شواهدی در دست است که در زمان پيغمبر اكرم(ص) عده قابل توجهى از صحابه، از خواص علي(ع) و همراهان او بودند و او را امام و پيشواى خود می دانستند. آنان به نام شيعه على(ع) شناخته مى شدند و اين حقيقت را مي توان با مراجعه به كتاب هاى اهل لغت مانند نهايه «ابن اثير» و «لسان العرب» و .... بدست آورد، به تصريح آنها نام «شيعه» بر پيروان على(ع) و فرزندان او و دوستان آنها اطلاق شده، تا آنجا كه اسم خاص آنها گرديده است.