ابوجعفر احمدبن محمدبن خالد بن عبدالرحمن بن محمدبن علی برقی (؟ ـ 280ق) یکی از برجسته ترین و مهمترین راویان شیعه است که مورد توجه و قبول علمای شیعه و سنی بوده است. او در راس دانشمندان تاریخ، حدیث، تفسیرقرآن، رجال و فقه اهل بیت در قرن سوم هجری بود. برقی در قم متولد شد و در همانجا رشد کرد و به تحصیل پرداخت، وی و پدرش محمد بن خالد برقی از اصحاب و شیعیان امام رضا(ع) بودند. پس از شهادت زید بن علی توسط یوسف بن عمر بن ثقفی (والی عراق) پدر بزرگ او به همراه نزدیکانش به قم گریخته و در منطقه ای به نام برق رود یا برقه ساکن شدند، او در نهایت در شهر قم وفات یافت.

اولا: اصل مسأله «مجاز بودن یا نبودن قضاوت برای زنان»، جزو «امور مسلم، اجماعی و ضروریات دینی» نیست که با پذیرش یکی از دو طرف «جواز و عدم جواز» در مسیر و سرنوشت کلی جامعه اسلامی تغییر عمیق و محسوسی روی دهد. ثانیا: دلایل «موافقین ممنوعیت قضاوت زنان»، منحصر در مسأله «احساسات گرایی» نیست. ثالثا: تهدید «قضاوت صحیح» توسط «احساس گرایی زنان»، مشکلی نیست که بتوان به راحتی و با ساختارهای نظارتی به کلی آن را مرتفع ساخت.