منظور از رعایت «عدالت» در مورد همسران متعدّد، «عدالت» در نفقه و رعايت حقوق همسرى و طرز رفتار و كردار است نه «عدالت» در محبت هاى قلبى؛ چرا که این نوع عدالت، خارج از قدرت انسان است و كسى نمى تواند محبّت خود را كه عواملش در بيرون وجود اوست از هر نظر تحت كنترل خود درآورد؛ به همين دليل خداوند رعايت اين نوع عدالت را واجب نشمرده است و حتی در سوره «نساء» تصریح می فرماید: «شما هر قدر كوشش كنيد نمى توانيد در ميان همسران خود [از نظر تمايلات قلبى] عدالت و مساوات برقرار سازيد».

اين اجازه به خاطر آن است كه عمر زندگى جنسى مردان، به خاطر نداشتن عادت ماهانه و دوران حمل بيشتر از زنان است؛ ضمن اینکه مردان در حوادث گوناگون و جنگ ها بيش از زنان در خطر نابودى اند و لذا زنان بسياري وجود دارند که همسران خود را به علل گوناگونى از دست داده اند و نمى توانند به عنوان همسر اوّل، مورد توجّه مردان باشند و اگر تعدّد زوجات نباشد آنها یا باید بي همسر بمانند و یا ارتباط نامشروع داشته باشند كه باعث نادیده گرفتن حق طبیعی و انسانی آنهاست.

امام مجتبى(ع) پرورش یافته دامان حضرت علی(ع) و فاطمه(س)، از جهات مختلف، شخصیّتى برجسته داشت و در آن عصر هیچ کس از لحاظ کثرت عبادت به پایه او نمى رسید؛ لذا چنین نسبتی به ایشان قابل قبول نیست. ضمن اینکه جز عده معدودی از زنان، به عنوان همسر ایشان بیان نشده؛ و فرزندان حضرت معدود است. این مسئله شایعه ای است که دشمنان حضرت برای کم کردن نفوذ اهل بیت بیان کرده اند و اخباری که در این باره بیان شده نیز جعلی است.