در سوره «قلم» به داستان حضرت یونس(ع) اشاره شده و می فرماید: حضرت یونس(ع) مدت ها همانند پدرى مهربان و دلسوز به تبليغ و هدايت قوم خويش پرداخت؛ ولى در برابر منطق حكيمانه اش چيزى جز مغالطه و سفسطه از دشمنان نشنيد. او سرانجام از آنها مایوس شد و آنان را نفرین کرد و بدون آن كه بار ديگر اتمام حجّت كند قومش را ترک کرد. ولی از آنجا که خداوند از پیامبرش، بیش از این صبر و حوصله می طلبد، لذا حضرت یونس(ع) را به خاطر عجله در تقاضای نزول عذاب و ترک اولی مورد سرزنش و تحت فشار قرار داد.

مؤمنان راستین، افرادی متواضع  و مجذوب پروردگارند که تسبیح و حمد او را می گویند  و با او در دل شب به مناجات می پردازند، امیدشان باعث عصیان، و ترس از پرودگار موجب یأسشان نیست. آنها بندگان خدا را در نعمتهایی که دارند شریک می کنند.