تناقض آيات قرآن درباره «فراموشكاری خداوند»!
چرا برخي آيات قرآن خداوند را «فراموشكار» معرفی می كند و برخی ديگر از آيات نسیان الهی را نفی می نمايد؟
كلمه «نسيان» در آياتی كه خداوند را «فراموشكار» معرفی می كند، به معناى فراموشى نيست، بلكه به معناى تناسى و تغافل؛ يعنى به فراموشى سپردن و بى اعتنا بودن است، ولى آنچه در آیات مقابل نفى شده، فراموشى و غفلت است.
امير مؤمنان علی(ع) درباره معناى آيه «نَسُواْ اللهَ فَنَسِيَهُمْ» فرمود: خدا را در دنيا فراموش كردند؛ به اين معنى كه او را اطاعت نكردند و خداوند نيز آنان را در آخرت فراموش كرد؛ يعنى براى آنان پاداشى در نظر نگرفت و آنان در بهرهمندى از نعمتهاى الهى به فراموشى سپرده شدند.