این حدیث داراي چندين اشكال است: 1. در مقابل اين حديث، ده ها روايت دلالت دارد بر اينكه مهدى از اولاد امام حسين(ع) است. 2. به يك معنا مهدى از ذريه امام حسن(ع) نيز هست؛ زيرا فاطمه مادر امام باقر دختر امام حسن(ع) است. 3. در برخی کتب همین روایت درباره امام حسين(ع) نقل شده است. لذا احتمال خطای نوشتاری وجود دارد. 4. اين احتمال نیز قابل توجه است كه طرفداران «محمد بن عبدالله حسنى»، برای کسب پشتوانه معنوى در مبارزه با بنی امیه این احادیث را بر «عبدالله بن حسن» منطبق كرده اند.

ائمّه اطهار(ع)  با تأکید و ترغیب مردم به اقامه سوگواری امام حسین(ع)، به نقش کلیدی این مجالس در حفظ وحدت، توجهی ویژه داشتند. این مجالس با جلوگیری از پراکندگى نیروها، و با بسیج توده هاى متفرّق، قدرت عظیمى را بنا نهادند. با نگاهى به تاریخ اسلام پس از حادثه کربلا در می یابیم که امام حسین(ع) در کربلا، ظلم ستیزی و اجرای عدالت را به نسل بشر تعلیم داد که مى تواند راه گشاى تمام امّت ها باشد. گاندى، رهبر استقلال هندوستان، معتقد بود؛ هندوستان برای پیروزی، باید از سرمشق امام حسین(ع) پیروى کند.

در دوران معاویه حق ازبین رفته و باطل رواج یافته بود، انسانهای بی گناه قتل عام می شدند و بیت المال به ناحق تقسیم می شد. با جانشینی یزید که مردى فاسد، فاجر، شرابخوار، قمارباز، آلوده و قاتل انسان هاى پاک و بى گناه بود، باطل به اوج خود رسید؛ لذا امام حسین(ع) قیام کرد تا حق را احیا کند و باطل را از صحنه جامعه برچیند.

مجالس عزاى امام حسین(ع) مهد تحوّل روحى و مرکز تربیت و تزکیه نفس است. سوگواران در این مجالس با الگو قراردادن آن حضرت، زمینه تطبیق اعمال و رفتار خویش را با سیره عملى آن حضرت فراهم مى سازند، و چه بسا اشخاص گمراهى با تنبّه در این مجالس،  تصمیم بر ترک گناه گرفته، و راه نجات را پیدا مى کنند.