قرآن كريم مي فرمايد: در بهشت فرشهايي وجود دارد كه آستر آن «پرنيان» است. حال خدا مي ‏داند رويه اين فرشها چيست؟ چون فرش آستري دارد كه روي زمين مي ‏افتد و رويه ‏اي كه انسان روي آن مي‏ نشيند. «مُتَّکِئينَ عَلي‏ فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ» آسترش استبرق و حرير و پرنيان ارزنده است. امّا ظاهر آن فرش چيست؟ چون بيش از حرير و بالاتر از پرنيان چيزي در عالم طبيعت نيست كه ما را به آن تشويق كنند. لذا نفرمود، ظاهر و رويه آن چيست! بايستي رفت و ديد.

خداوند در قرآن درباره جايگاه نمازگزاران در بهشت مي فرمايد: اينان در بهشت از كرامت الهي برخوردارند. نه تنها برخورداري از نعمتهاي بهشت مانند جنات، نهر، حرير، استبرق و ... مطرح است؛ بلكه سخن از كرامت و تكريم نمازگزار در بهشت است. خداوند، كرامت را صفت فرشتگان مي‏ داند. آنها هرگز جلو نمي ‏افتند و تابع امر خدا هستند و برابر دستور خدا كار انجام مي دهند. سپس خدا مي فرمايد: آن اوصاف را شما هم تحصيل كنيد. آری نمازگزاران در بهشت مكرّمند؛ براي آنكه نمازگزار خوي فرشتگي پيدا كرده، هر چه فرشتگان دارند او نيز دارد.