آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن كريم مي فرمايد: در بهشت فرشهايي وجود دارد كه آستر آن «پرنيان» است. حال خدا مي ‏داند رويه اين فرشها چيست؟ چون فرش آستري دارد كه روي زمين مي ‏افتد و رويه ‏اي كه انسان روي آن مي‏ نشيند. «مُتَّکِئينَ عَلي‏ فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ» آسترش استبرق و حرير و پرنيان ارزنده است. امّا ظاهر آن فرش چيست؟ چون بيش از حرير و بالاتر از پرنيان چيزي در عالم طبيعت نيست كه ما را به آن تشويق كنند. لذا نفرمود، ظاهر و رويه آن چيست! بايستي رفت و ديد.

قرآن كريم مي فرمايد: در بهشت فرشهايي وجود دارد كه آستر آن، پرنيان است. حال خدا مي ‏داند رويه اين فرشها چيست؟ چون فرش آستري دارد كه روي زمين مي ‏افتد و رويه ‏اي كه انسان روي آن مي‏ نشيند. فرش بهشت هم آستري دارد و رويه ‏اي. «مُتَّکِئينَ عَلي‏ فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ»(1) آسترش استبرق و حرير و پرنيان ارزنده است. امّا ظاهر آن فرش چيست؟ چون بيش از حرير و بالاتر از پرنيان چيزي در عالم طبيعت نيست كه ما را به آن تشويق كنند. لذا نفرمود، ظاهر و رويه آن چيست! بايستي رفت و ديد.
فرشهايي كه باطنش حرير است، حريري كه كرم ابريشم آن را نتنيده؛ بلكه نماز و روزه آن را بافته است. حريري را كه كرم ابريشم بتند، كرم ديگري مي ‏تواند صدمه بزند؛ اما فرشي را كه نماز و روزه ببافد، ديگر آسيب نمي بيند. البته اين فرش از لذايذ جسماني بهشت است.(2)