جلب امام عسکری(ع) به سامرا، خود به معنی زندانی کردن آن حضرت در آن شهر، به منظور کنترل امام(ع) و ارتباطش با شیعیان بود. در مواردی نيز نسبت به بازداشت حضرت، سختگیری بیشتری اعمال می شد؛ به ویژه هنگام پیدایش جریانات خاصی که نوعی تهدید بر ضد حاکمیت بود. از سویی روایات زیادی درباره بازداشت امام عسکری(ع) وجود دارد که البته از جهاتی با یکدیگر ناسازگارند و علت آن، افزون بر بازداشت های متعدد حضرت، اشتباه مردم در ذكر نام خلفاي عباسي نیز هست. به گفته «ابو هاشم جعفری»، امام(ع) در دوران مهتدی و معتمد عباسی زندانی شده اند.

در عصر امام عسکری(ع)، قحطی سامرا را فرا گرفت و معتمد به مسلمانان دستور داد برای نماز باران به صحرا بروند، آنان سه روز دعا کردند اما باران نبارید. تا آن که جاثلیق مسیحی به همراه نصارا و راهبی به صحرا رفتند. راهب دعا کرد و بارلن بارید. خلیفه شگفت زده دستور داد امام را از حبس خارج کرده تا چاره ایی بیندیشند. امام فرمودند مسیحیان برای نماز خارج شوند، راهب مانند گذشته دست به آسمان بلند کرد امام این بار امام استخوانی را از راهب گرفت و فرمود: «هر گاه استخوان پیامبرى زیر آسمان آشکار شود باران مى بارد».