با مراجعه به کتب اهل سنت روایات بسیاری در احترام و منزلت امام حضرت جواد(ع) می یابیم. همانند ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ که در مدح امامان شیعه می گوید: «هر یک از آنان عالم، زاهد، عابد، شجاع، جواد، و تزکیه شده اند... و این براى هیچ بیتى از بیوت عرب و عجم تحقق نیافته است». هم چنین ابن تیمیه می گوید: «محمّد بن علىِ جواد از بزرگان بنى هاشم بود. او معروف به سخاوت و بزرگوارى بود، و لذا او را جواد (بخشند) نامیده اند».

علماء اهل سنت بر امامت و جلالت امام صادق(ع) اتفاق نموده اند، محيى الدين بن شرف نووى می گوید: «علماء بر امامت و جلالت و سیادت او اتفاق نموده اند»، و عمر بن ابى المقدام مى گوید: «من هر گاه به جعفر بن محمد نگاه مى کردم، مى دانستم که او از سلاله پیامبران است». هم چنین شمس الدین محمد ذهبى می نویسد: «جعفر صادق، کبیرالشأن، از امامان علم بود. او به امر خلافت، از ابى جعفر منصور سزاوارتر بود»، و در کلام دیگری مى گوید: «مناقب جعفر بسیار است. او براى خلافت به جهت فضل و علم و شرف، صلاحیت داشت».