ابوهریره به خاندان «ابوالعاص» و امویان دیگر علاقه‌مند بود. با «مروان» رابطه برقرار نمود و به خاندان «ابو معیط» نزدیک شد. پس از جریان « یوم الدار» که همراه عثمان در میان محصوران بود، به نان و نوایی رسید. فتنة «يوم الدار» براي او فرصت خوبي بود که با ملحق شدن به محاصره شدگان، خويش را در نزد امويان عزيز گرداند. او گذشته از اينکه براي امویان حديث مي ساخت، سخن رسول(ص) را بر عکس و به سود آنها بيان مي کرد.