ابوتمّام حبیب بن اوس، بگفته جاحظ از بزرگان امامیه و در علوم ادبی بی نظیر و مرجعى براى کسب فضیلت و کمال بوده است. وى نشانه اى در ثبت و ضبط حقایق بوده حتی بحتری گفته: من پیرو و گیرنده مطالب از او هستم. عمارة بن عقیل می گوید: اوشاعرترین مردم است، وى درباره اهل بیت(ع) اشعار زیادى دارد ولیکن به دلائلی در دیوانش چاپ نشده و درباره تاریخ ولادت و وفات وی نیز اختلافات زیادی است.
او در قصیده ای که داراى 73 بیت است می گوید: «روز غدیر، حقّ براى اهلش کاملاً روشن گشت... رسول خدا او را به پا داشت و آنها را به ولایت او دعوت کرد... بازوان علی(ع) را کشید و اعلام کرد که او سرپرست و مولاى شماست... مردم آشکارا حقّ او را اثبات کردند و آشکارا غارت کردند...!».
قال الصادق (عليه السلام) :
وَدَّ مَنْ فِي الْقُبُورِ لَوْ أَنَّ لَهُ حَجَّةً وَاحِدَةً بِالدُّنْيَا وَ مَا فِيهَا
مردگان در گورهايشان آرزو مى کنند: کاش دنيا و آنچه در دنيا هست را داده و به جاى آن پاداش يک حج به آنها داده مى شد.
وسائل الشيعة: 11/110