ابو محمّد سفیان بن مصعب عبدى کوفى، از شاعران ائمه(ع) و مورد قبول آن بزرگان بود؛ شعرى از او که براى غیر آل الله سروده باشد نیافتیم. وی از اصحاب امام صادق(ع) بوده و ایشان درحق وی فرموده: «اى گروه شیعیان؛ شعر عبدى را به فرزندانتان یاد دهید، همانا او بر دین خداست». عبدی مورد ستایش بزرگان شعراء از جمله حمیری است. تاریخ دقیقی برای ولادت و وفات عبدی دردست نیست.

ابن شهر آشوب در کتاب «مناقب»این شعر را از عبدى نقل کرده است:
ما لعلیٍّ سوى أخیه *** محمّد فی الورى نظیرُ؛ براى على غیر از برادرش محمّد در میان آفریدگان نظیر و مانندى نیست.
فداهُ إذ أقبلتْ قُرَیشٌ *** علیه فی فرشِهِ الأمیرُ؛ امیرمؤمنان وقتى قریش در رختخواب وى به او هجوم آوردند، خود را فداى او کرد.
وافاه فی خُمٍّ وارتضاه *** خلیفةً بعدَهُ وزیرُ؛ پیامبر در غدیر خم تمام حقِّ او را ادا کرد و او را براى جانشینى پس از خود و وزیر بودن انتخاب کرد.