شعبه، مسعودى، حجاج بن ارطاة و گروهى از این طبقه، از او حدیث فرا گرفته اند. ابن معین، احمد عجلى و غیر این دو او را توثیق کرده اند. ذهبى رمز بخارى و مسلم را در کنار نام او قرار داده و مى توان احادیث او را در صحیح بخارى ملاحظه نمود.
جوزجانى می گوید: مردم به خاطر راستىِ زبانش در حدیث، او را پذیرفته اند. اصحاب صحاح سته و غیر آنها، به سخنانش استدلال نموده اند و مى توان احادیث او را در صحیح بخارى و مسلم ملاحظه نمود. شعبه، ثورى، ابن عیینه، حماد بن زید و دیگران از اعلام این طبقه، از او حدیث نقل نموده اند و ابن سعد مى گوید: او موثق، ایمن، کثیر الحدیث، بلند مرتبه و عالى درجه است.
قالَ الرّضا عليه السّلام :
مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيى فيهِ اَمْرُنا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ.
هر کس در مجلسى بنشيند که در آن ، امر (و خطّ و مرام ما) احيا مى شود، دلش در روزى که دلها مى ميرند، نمى ميرد.
بحارالانوار، ج 44، ص 278