آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

جوزجانى می گوید: مردم به خاطر راستىِ زبانش در حدیث، او را پذیرفته اند. اصحاب صحاح سته و غیر  آنها، به سخنانش استدلال نموده اند و مى توان احادیث او را در صحیح بخارى و مسلم ملاحظه نمود. شعبه، ثورى، ابن عیینه، حماد بن زید و دیگران از اعلام این طبقه، از او حدیث نقل نموده اند و ابن سعد مى گوید: او موثق، ایمن، کثیر الحدیث، بلند مرتبه و عالى درجه است.

منصور بن معتمر بن عبداللّه بن ربیعة سلمى کوفى، از اصحاب امام باقر و امام صادق(علیه السلام) مى باشد و از آنها حدیث فرا گرفته است، چنان که نویسنده «منتهى المقال فى احوال الرجال» به آن تصریح کرده است.
ابن قتیبه، در معارف، او را از رجال شیعه مى داند، و جوزجانى وى را از محدثانى شمرده که مردم مذهبشان را در اصول و فروع دین نمى ستایند؛ زیرا آنها به آنچه از آل محمّد(صلى الله علیه وآله) رسیده است متعبدند. وى این مطلب را در آنجا آورده که مى گوید:
در میان مردم کوفه گروهى بودند که مردم مذهبشان را نمى ستودند، آنها سران و رؤساى محدثان کوفه اند، مانند: ابواسحاق، منصور، زبید یامى، اعمش و غیر اینها از نزدیکان آنها. اما مردم به خاطر راستىِ زبانشان در حدیث، آنها را پذیرفته اند.(1)
چه چیز موجب دشمنى با این راستگویان شده است؟
تمسک آنها به ثقلین؟
یا بر کشتى نجات سوار شدن؟
یا وارد شهر علم پیامبر شدن از درب آن؟
باب حطّه؟
و یا ملتجى شدن آنها به امان اهل زمین؟
حفظ کردن آنها پیامبر(صلى الله علیه وآله) را در عترتش؟
و یا خضوع و خشوع آنها به خاطر خدا و گریه آنها از خشیت و ترس خداوند؟...چنان که در سیره و شرح حال آنان رسیده است. تا آنجا که ابن سعد در شرح حال منصور، در صفحه 235، جزء شش طبقات گفته است: چشم هاى او در اثر گریه زیاد از خوف خدا قریب به نابینایى بود و همواره از آن آب مى ریخت، دستمالى در دست داشت و اشک ها و آب چشم خود را پاک مى کرد. ابن سعد افزوده است: گفته اند: او شصت سال روزه دار و همواره مشغول نماز بود... .
اصحاب صحاح سته و غیر از آنها، با آگاهى از این که او شیعه است، به سخنانش استدلال نموده اند. و مى توان احادیثى که او از ابووائل، ابوضحى، ابراهیم نخعى و غیر اینان از این طبقه نقل نموده است، در صحیح بخارى و مسلم ملاحظه کنید. از نظر بخارى و مسلم، شعبه، ثورى، ابن عیینه، حماد بن زید و دیگران از اعلام این طبقه، از او حدیث نقل نموده اند.
ابن سعد مى گوید: منصور در آخر سال 132 وفات یافته است.
و نیز مى گوید: او موثق، ایمن، کثیر الحدیث، بلند مرتبه و عالى درجه است (خداى رحمتش کند).(2)