قطب الدین ابوالحسین سعد بن هبة الله بن حسن بن عیسى راوندى، از رهبران مذهب، بزرگى از بزرگان شیعه، در فقه و حدیث یگانه دوران، و در علم و ادب بى نظیر بوده است. فضایل فراوانش در حدّى است که نمى توان جایگاه و مکانت وى را درک کرد. از جمله تألیفاتش: قصص الأنبیاء، آیات الأحکام، فقه القرآن، الآیات المشکلة می باشد .وى سال 573  وفات کرد.

راوندی در سروده اش در مدح اهل بیت(ع) به غدیر اشاره کرده و گفته: «... ألم یجعل رسول الله یوم الـ***ـغدیر علیّا الأعلى إماما...»؛ (... آیا پیامبر خدا در روز غدیر علىِ أعلى را امام قرار نداد؟!...).