شبلنجى مى کند: «شخصى به نزد على بن الحسین(ع) آمد و به اویشان عرض کرد: «فلان شخص در حضور من به شما ناسزا گفت. حضرت به او فرمود: بیا با هم به نزد او برویم. راوى مى گوید: در فکرم این بود که حضرت انتقام خود را از آن مرد خواهد گرفت. به نزد آن مرد که رسید حضرت به او فرمود: «اى مرد! اگر آنچه را که تو درباره من گفتى حق بود از خداوند خواستارم که مرا بیامرزد، و اگر آنچه را که در حقّ من گفتى باطل است خداوند متعال تو را بیامرزد. حضرت این را فرمود و از نزد او خارج شد».
 

ذهبی نوشته: سفیان، همام، شریک و طایفه اى از اعلام آن طبقه، از او حدیث فرا گرفته اند، و ترمذى در صحیح خود، احادیث او را آورده و به آنها استدلال کرده است.

ثویر بن ابى فاتحه از کسانی است که روایات او مورد قبول اهل سنت قرار گرفته است. ذهبى از یونس بن ابواسحاق نقل نموده: سفیان و شعبه از ثویر بن ابى فاخته حدیث فرا گرفته اند و بنابر صحیح ترمذى، او از ابن عمر و زید بن ارقم روایت نقل نموده است.