کمی تأمل در متن آیات و رجوع به روایات نشان می دهد درخواست این دو پیامبر بزرگ الهی با یقین آنها به توحید و معاد و عصمت آنها منافات ندارد و همانطور که در قرآن آمده حضرت ابراهیم با وجود ایمان به معاد برای اطمینان قلبی چنین درخواستی کرد؛ «لِيَطمَئنّ قَلبى»، آن هم درباره چگونگى و کیفیت رستاخيز نه درباره اصل معاد. حضرت موسی هم درخواست رؤیت قلبی نمود. حتی اگر رؤیت ظاهری اراده شود، اين تقاضا را از زبان برخی از جاهلان قوم كرد که اصرار داشتند كه بايد خدا را ببينند تا ايمان آورند وگرنه خود او یقین داشت که خدا با چشم دیده نمی شود.

خداوند در قرآن، از اطاعت پیشوایان فاسق و ستمگر نهی کرده و می فرماید: «خداوند به او[ابراهیم] فرمود: من تو را به پیشوایى برگزیدم. ابراهیم عرض کرد: این پیشوایى به فرزندان من نیز خواهد رسید؟ خداوند فرمود عهد من هرگز به ستمکاران نخواهد رسید». هم چنین خداوند جهنم را عقوبت اعتماد به ستمگران دانسته و می فرماید: «بر ستمکاران تکیه ننمایید، که موجب مى شود آتش شما را فرا گیرد». از سویی دیگر خداوند می فرماید: «بر طاعت حکم پروردگار شکیبا باش و از مردم بدکار یا کفر پیشه اطاعت مکن».