اولا: اقتضای آفرینش الهی زیبایی است و خداوند بخلی در چنین آفرینشی نمی ورزد؛ بلکه موجودات به خاطر تفاوت در قابلیت ها و استعدادهای شان، بهره متفاوتی از فیوضات الهی می برند؛ یعنی زمینه های موجود، استعداد ها و قابلیّت های هر جسمی، اقتضای خاص خود را دارند.

ثانیا: زیبایی در منطق انسانها نسبی است و چه بسا چهره ای که برای گروهی از مردم بسیار زیبا و دلنشین و بی نقص به نظر می رسد، در نظر گروهی دیگر، نامتناسب و نازیبا باشد. بر این اساس صدور مطلق این حکم که برخی «زشت» و برخی دیگر «زیبا» هستند امری دور از واقعیّت بیرونی است.

ثالثا: توجه زیاد به ظاهر و اهمیت قائل شدن برای آن در شکل گیری سرنوشت آدمی، خلاصه کردن تمام قابلیت ها و ویژگی های او در جسم و خلاصه کردن تمام جسم در چهره است؛ در حالی که نه قابلیت ها و استعدادهای انسان منحصر به ویژگی های ظاهری اوست و نه زندگی انسان منحصر به زیست در این جهان است.

مخالفان شیعه تهمت موروثی بودن حکومت نزد شیعه را بیان کرده اند. در پاسخ باید گفت مقصود از انتخاب اوصیای پیامبران از نسل آنها این است که خداوند به آنها قابلیت این جانشینی را داده است نه اینکه به صرف فرزند بودن چنین عنوانی را به ارث برند. قرآن مجید در سوره های نساء و بقره به ارث برده شدن حکومت توسط آن فرزندانی از انبیاء که چنان قابلیتهایی داشته باشند را تایید نموده است. ضمن اینکه ادامه وصایت و امامت در نسل نبوت آثار بسیار مثبت تربیتی و اجتماعی برای آن وصی و جامعه دارد.