علماى اهل سنت در بحث «حجیّت اجماع» به حدیث نبوی «امّت من بر گمراهى اجتماع نمى کنند»، تمسک کرده اند. اما در پاسخ باید گفت: در مساله خلافت، در سقیفه اجماعی صورت نگرفت؛ بلکه بهترین صحابه پیامبر(ص) با خلافت ابوبکر مخالفت کرده در خانه حضرت علی(ع) تحصن کرند، ضمن اینکه این حدیث و احادیث دیگر با این مضمون، به اعتراف علمای اهل سنت با سندهای ضعیف و کم اعتبار و غیرقابل قبول نقل شده اند.
آری پیامبر(ص) فرمودند: در هر امرى که امت من به مشورت پردازد و با اختیار خود و اتفاق آراء آن را تصویب کند، خطا و گمراهى در آن راه نخواهد داشت. ولی انتخاب «سقیفه» از روى مشورت صورت نگرفت، بلکه خلیفه دوم، ابوعبیده و چند نفر دیگر که با این دو بوده اند به طور ناگهانى ابوبکر را برگزیده و با این کار زبدگان امت و اهل حل و عقد را در بن بست و عمل انجام شده قرار دادند. خود ابوبکر تصریح دارد که بیعت با او از روى مشورت و فکر انجام نگرفته و عمر نیز، آشکارا به این مطلب گواهى داده است.
قال على بن الحسين السجّاد عليه السّلام :
اَيُّما مُؤ مِنٍ دَمِعَتْ عَيْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ وَ مَنْ مَعَه حَتّى يَسيلَ عَلى خَدَّيْهِ بَوَّاءَهُ اللّهُ فىِ الْجَنَّةِ غُرَفاً.
هر مؤ منى که چشمانش براى کشته شدن حسين بن على عليه السّلام و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.
ينابيع الموده ، ص 429