این فرضیه بى پایه، نوعى برداشت از نقل طبرى است که گروهى از مورخان بدون بررسی و دقت و تنها به پیروى از طبرى در کتاب هاى خود آورده اند. آنچه طبرى در این جا نقل کرده، هم از جهت سند و هم از جهت مضمون و محتوا مردود است. محققان بزرگ تاریخ در شخصیت ابن سبأ تشکیک کرده و آن را یک افسانه تاریخى قلمداد نموده اند؛ و این داستان را، ساخته و پرداخته جاعلان تاریخ و حدیث دانسته اند.
حدیث «کتاب الله و سنتی» هیچ سند معتبرى ندارد؛ زیرا هشت نفر از علماى اهل سنت آنرا نقل کرده اند که سند همه آنها ضعیف است. حاکم و بیهقی حدیث را با دو سند نقل کرده اند که در یکی، ابن ابى اویس قرار دارد و در دیگری، صالح بن موسى واقع است که بسیارى از رجالیین اهل سنت، آنها را تضعیف نموده اند. ابن عبدالبرّ نیز آنرا با دو سند نقل کرده، در یکی صالح بن موسى و در دیگری کثیر بن عبدالله هست که آنها را تضعیف نموده اند. قاضى عیاض آنرا به سند خود نقل کرده، اما شعیب بن ابراهیم و سیف بن عمر تضعیف شده اند.
قالَ الحسينُ عليه السّلام :
مَنْ دَمِعَتْ عَيناهُ فينا قَطْرَةً بَوَّاءهُ اللّهُ عَزَّوَجَلّ الجَنَّةَ.
چشمان هر کس که در مصيبتهاى ما قطره اى اشک بريزد، خداوند او را در بهشت جاى مى دهد.
احقاق الحق ، ج 5، ص 523