هنگامى که امیرالمؤمنین(ع) درباره رفتن به صفّین براى جنگ با معاویه با کوفیان سخن مى گفت، عمرو بن حمق از جا برخاست و امام را مورد خطاب قرار داد و عرض کرد: «اى امیرالمؤمنین! ... من تو را به پنج خصلت دوست دارم؛ تو پسر عموى رسول خدا(ص) و وصىّ او و پدر ذریه رسول خدایى که در بین ما باقى مانده است و تو اسبق مردم به اسلام و از همه مهاجرین سهم بیشترى در جهاد دارى...».
ابو ایّوب انصارى به هنگام بازگشت از صفّین گفت: پیامبر(ص) به ما دستور داده همراه على(ع) با سه گروه ناکثین، قاسطین و مارقین بجنگیم ... از پیامبر(ص) شنیدم که به عمار فرمود: اى عمّار! تو را گروه ستمکار مى کشند و در این هنگام، با حق هستى و حق با توست. اى عمّار اگر دیدى على(ع) در یک وادى و همه مردم در وادى دیگرند با على(ع) حرکت کن؛ چرا که او تو را از هدایت بیرون نمى سازد... .
قالَ الرّضا عليه السّلام :
يا دِعْبِلُ! اُحِبُّ اَنْ تُنْشِدَنى شِعْراً فَاِنَّ هذِهِ الا يّامَ اَيّامُ حُزْنٍ کانتْ عَلَينا اَهْلِ الْبَيْتِ عليهم السّلام .
اى دعبل ! دوست دارم که برايم شعرى بسرايى و بخوانى ، چرا که اين روزها (ايام عاشورا) روز اندوه و غمى است که بر ما خاندان رفته است .
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 567