یکی از مسائل مورد اختلاف متکلمان، مسأله«تجسیم و جسمانیت» خداوند است. ابن تیمیه مى گوید: اشکالی ندارد که معتقد به جسم بودن خداوند باشیم. ابوزهره در کتاب تاریخ المذاهب الاسلامیه مى نویسد: سلفیّه هر صفتى را که در قرآن و روایات براى خداوند ذکر شده، از قبیل محبت، غضب، سخط و ... را حمل بر حقیقت کرده و برای خداوند ثابت مى کنند. امّا در میان شیعه امامیه اتفاق نظر بر نفى جسمیّت خداوند وجود دارد.
خطبه حضرت زهرا(س)، در جمع زنان مدینه که به عیادت شان آمده بودند، در کتب عامه و خاصه ذکر شده، این منابع عبارتند از: احتجاج مرحوم طبرسی، بحار الانوار مرحوم علامه مجلسی، معانی الاخبار مرحوم صدوق، شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید و... که نشانگر اعتبار این خطبه می باشد.
پس از شکست اجتماع «بدشت»، عده ای از بابیان در انتظار دستور ملا حسین بشرویه ای، در مناطق مختلف خراسان و مازندران مقاومت می کردند. علی محمد شیرزای ، فرصت را برای قیام مناسب دانست و دستور حرکت از مشهد به مازندران را صادر کرد. ملا حسین و بابیان بعد از شکست در بابل به علی آباد رفته و در قلعه ای نزدیک مقبره شیخ طبرسی پناه گرفتند و سرانجام پس از چهار ماه محاصره، با تمام شدن آذوقه مجبور به تسلیم شدند و علما حکم به قتل آنها دادند. در این فتنه از جماعت بابیه، هزار و پانصد نفر هلاک شدند.
قال الصّادق عليه السّلام :
... رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذينَ يُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّکَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائى لَکَ... .
وسائل الشيعه ، ج 10، ص 397