علیمحمد باب در کتاب های مختلفش نظیر صحیفه عدلیه و ابلاغیه الف، به وجود امام زمان و اعتقاد به او، غیبت آن حضرت، لزوم اطاعت از نواب عام ایشان در هنگامه غیبت کبری شهادت می دهد و به امام ابراز علاقه می کند و در تفسیر سوره اعلی رمز ماندگاری و عمر طولانی امام زمان(عج) را اعتدال بدن و امکانات بدنی آن امام می داند. همچنین فاضل مازندرانی در کتاب اسرار الآثار در تفسیر سوره کوثر و از قول علیمحمد باب به غیبت های دوگانه امام و موقعیت نواب خاص در زمان غیبت صغری اشاره می کند.

اعتقاد به ختم امامت با حضرت حجت بن الحسن عسگری، به عنوان یکی از محوری ترین اعتقادات شیعیان اثنی عشری، در موارد متعددی و در تألیفات سیدعلی محمد باب تایید شده است. علیمحمد باب در کتاب صحیفه عدلیه اعتقاد به ائمه از جمله حضرت حجت را لازم می داند و شهادت دادن به مقام وصایت ایشان را جامع جمیع مراتب اعتقاد می داند.