مطابق آنچه در متون و کتابهای بهائیان آمده، صبح ازل برخلاف توصیف های علی محمدباب از او و برخلاف آنچه تظاهر به دینداری به دیانت بابی می کرده، مردی  بی ایمان، دشمن خدا، بی سواد، جاه طلب و ریاست طلب بود که به خاطر حبّ جاه و مقام میان خود و برادرش حسینعلی بهاء نزاع ایجاد کرد. چنانچه حسینعلی در یکی از کتابهایش نوشته صبح ازل خبیث و مشرک بود. بهائیان او را با الفاظی چون گاو، خر، مگس، سوسک و... لقب می دهند و حتی حسینعلی بهاء در یکی از نوشته هایش به او اتهاماتی درباره فساد اخلاقی منتسب می کند.

بهائیان اصرار دارند ثابت کنند سیدعلی محمد باب بی سواد بود تا بدین ترتیب بتوانند سخنان او را وحی و معجزه الهی بدانند؛ اما در خود کتاب «البیان» و در موارد متعددی از کتابهای بهائیان و در خلال روایت زندگی نامه سیدعلی محمد، به مکتب رفتن او اشاره هایی شده است. همچنین گزارش های تاریخی از تحصیل او در کربلا نزد سید کاظم رشتی نیز خبر می دهد.