به دو دليل مسيحيان كتب عهد جديد را تقديس مي‌كنند؛ اول اينكه منبع جمع آورى اناجيل برخى شاگردان مسيح و مطالب موجود در ميان مردم بوده است. دوم اين كه مى‌گويند: بعد از درگذشت مسيح، روح القدس مطالب اناجيل را به نويسندگان آنها وحى و الهام كرده است. مسيح نيز پس از برخاستن از ميان مردگان به ميان آنان آمد و به همه آنها رسالت داد و در روز پنجاهم همه شاگردان از روح القدس پُر گشتند.
از مجموع مطالعه و تحقيق در تاريخ نگارش انجيل هاى چهارگانه و ساير كتب عهد جديد و تاریخ و هويّت نويسندگان آنها و مطالعه محتويّات اين كتاب‌ها و گواهى مسيحيان، برمى آيد كه اناجيل و ساير كتاب ها و رساله هاى عهد جديد توسط شاگردان مسيح يا شاگردانِ شاگردان او نوشته شده است و در مورد انجيل واقعي، آنها پاسخى قانع كننده ندارند و نمى‌توانند سرنوشت انجيل واقعى را كاملاً روشن سازند، لذا آن را كاملاً ناديده مي‌گيرند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.
نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.
بحارالانوار، ج 44، ص 285