براى دعا كردن و باريافتن به محضر دوست، و بهره ‏مندى بيشتر از فيض و رحمت الهى، آدابى ذكر شده است، كه يقيناً براى استجابت دعا، مؤثّر خواهد بود. در اينجا به اهمّ آنها - با استفاده از روايات - اشاره مى ‏شود: الف) معرفت الهى‏؛ ب) حسن ظنّ به خدا؛ ج) دعا همراه با احساس نياز؛ د) دعا همراه با توجه تامّ‏؛ هـ) دعا همراه با خضوع و دل ‏شكستگى‏؛ و) دعا همراه با استغفار و صلوات‏؛ ز) اصرار و پافشارى در دعا.

بر اساس آیات و روایات، آلودگى به گناهان يكى از علل آفات و حوادث در زندگى انسان هاست. قرآن، كليد گشایش درهاى بسته و فرو نشستن امواج بلا را در بازگشت به سوى خدا دانسته و می فرماید: «اگر اهل شهرها ايمان مى آوردند و تقوا پيشه مى كردند بركات آسمان و زمين را بر آنها مى گشوديم». پيامبر(ص) نیز می فرماید: «هنگامى كه بى عفتى آشكار گردد مرگ و مير ناگهانى زياد مى شود». از سویی عقل، نيز فيض الهی را بر طبق شايستگى ها می داند؛ لذا هنگامى كه انسان با گناه، عدم شايستگى خود را اثبات كند، قطع فيض الهی طبيعى است.