امام علي(ع) در نهج البلاغه تاكيد كرده است كه هجرت او از مدينه به كوفه، در واقع يك امر اضطرارى بوده، نه به اين خاطر كه مردم كوفه شايستگى داشته باشند تا امام(ع) با علاقه به سوى آنان هجرت كند؛ اما مردمِ مدينه، رسول خدا(ص) را كه با علاقه و محبّت به سوى آنان هجرت نمود با روي باز پذيرفتند و نشان دادند كه واقعاً شايستگى آن را داشتند. حضرت مى فرمايد: «آگاه باشيد! به خدا سوگند! من به ميلِ خود بسوى شما نيامدم؛ بلكه حوادث اضطرارى مرا به طرف شما حركت داد!».