خداوند در سوره «يس» فرموده: «همان خدايى كه نخستين بار آن را آفريد بعد از آنكه به صورت استخوان پوسيده اى درآمد، بار ديگر او را زنده مى كند». جمله «يُحْيِيها»؛ (آن استخوان پوسيده را زنده مى كند) به قدرى در معاد جسمانى صراحت دارد كه اگر در قرآن تنها همين تعبير بود، براى اثبات اين مسأله كافى بود، در حالى كه صدها آيه از معاد جسمانى خبر مى دهد. در آيه ديگر هم می فرماید: «نه فقط اين كار را مى كنيم بلكه قادريم كه ظريفترين خصوصيات آن (مانند خطوط سر انگشتان) را باز گردانيم». اينها بخشي از ادله قرآني معاد جسماني است.