بينش الهيون با بينش ماديون و منكران معاد درباره مرگ، زمين تا آسمان متفاوت است. مادى ها مرگ را يك عالم ظلمانى و بسيار تاريك و عالمى كه همه چيز با آن پايان مى گيرد و همه آرزوها و كوشش هاى انسان پايان مي پذيرد مي دانند؛ ولى الهيين به مرگ همان گونه مى نگرند كه به تولد جنين از شكم مادر. جنين در واقع مى ميرد و زندگى درون شكم مادر را از دست مى دهد و در همان حال به جهانى وسيعتر گام مى نهد. مرگ نيز يك تولد ثانوى است و انسان از طريق مرگ از محيط محدود زندگى اين جهان به عالمى بسيار گسترده تر گام مى گذارد.

عالم «دنيا» كه يك عالم ظلمانى يا نيمه ظلمانى است اجازه آشكار شدن كامل حقائق را نمي دهد؛ اما در قيامت همانند آفتابي كه طلوع كند همه چيز آشكار و برملا مى شود. در دنیا با تمام تلاش و كوشش انبياء و برطرف شدن نسبى اختلافات باز هم اختلاف به طور كامل برطرف نمي شود. اصولا هوا و هوس ها و حب و بغض هایی كه در اين دنيا بر بسيارى از مردم حاكم است بزرگترين حجاب است و تا آنها كنار نروند گامى به سوى وحدت برداشته نخواهد شد اما در قيامت همه اين حجاب ها نابود مى شود و حقايق بدون حجاب آشكار مى گردد.