اصحاب سبت گروهی از یهودیان بودند که با دستور خدا درباره نهی از ماهی گرفتن در روز شنبه مخالفت کردند. بر اساس روایات آنها ابتدا به سراغ حیله شرعی رفتند و با حفر حوضچه هایی کنار دریا یا به دریا انداختن قلاب در روز شنبه و صید آنها در روز بعد با این قانون مخالفت کردند و بعد به خاطر کوچک شمردن گناه، کم کم آن را به صورت علنی انجام می دادند.

«سَبت» در لغت، به معنى تعطیل عمل براى استراحت است؛ و روز شنبه را از این جهت«یوم السَّبت» نامیده اند که برنامه هاى کسب و کار معمولى در آن تعطیل شده بود. «اصحاب سبت» به جمعى از بنى اسرائیل گفته می شود که در ساحل دریاى احمر در بندرى به نام«ایله» زندگى مى کردند، وقتی که از طرف خداوند صید ماهى در روز شنبه ممنوع شد، آنها با فریب از آن دستور سرباز زده و لذا گرفتار مجازات دردناکى شدند و فقط عده کمی که آنها را امر به معروف و نهی از منکر می کردند نجات یافتند.