آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خوردن مال همه كس بدون مجوز شرعى حرام است ولی اين حكم در مورد «يتيمان» شديدتر است؛ چرا كه نياز شديد آنها از يكسو و نداشتن سرپرست و عدم امكان دفاع از خويش از سوى دیگر، سبب مى شود كه مسأله از اهميت فوق العاده اى برخوردار گردد. به همين دليل قرآن با صراحت، كسانى كه اموال يتيمان را به ناحق مى خورند تهديد به آتش دوزخ كرده، مى فرمايد: «كسانى كه اموال يتيمان را از روى ظلم مى خورند فقط آتش مى خورند و به زودى به آتش سوزان [دوزخ] خواهند سوخت».

خوردن مال همه كس بدون مجوز شرعى حرام است و اين حكم در مورد يتيمان بسيار مؤكدتر است؛ چرا كه نياز شديد آنها از يكسو و نداشتن سرپرست از سوى ديگر و عدم امكان دفاع از خويش از سوى سوّم، سبب مى شود كه مسئله از اهمّيّت فوق العاده اى برخوردار گردد.
به همين دليل «قرآن مجيد» با صراحت، كسانى كه اموال يتيمان را به ناحق مى خورند تهديد به آتش دوزخ كرده، مى فرمايد: «اِنَّ الَّذِينَ يَأكُلُونَ اَمْوَالَ الْيَتَامَى ظُلْماً اِنَّمَا يَاْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَاراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً»(1)؛ (كسانى كه اموال يتيمان را از روى ظلم مى خورند فقط آتش مى خورند و به زودى به آتش سوزان [دوزخ] خواهند سوخت).
در اخبار اسلامى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نقل شده است كه فرمود: «شَرُّ الْمَأْكَلِ اَكْلُ مَالِ الْيَتِيمِ ظُلْماً»(2)؛ (بدترين خوردنها، خوردنِ مال يتيم از روى ستم است).
آيا اينكه «قرآن مجيد» مى گويد: كسانى كه مال يتيم را مى خورند آتش مى خورند يك تعبير مجازى است؟ آن گونه كه جمعى از مفسّران گفته اند يا اينكه مى توان آن را بر معناى حقيقى حمل كرد؛ زيرا اين تعبير نشان مى دهد كه اعمال ما علاوه بر چهره ظاهر، يك چهره باطن نيز دارد كه در اين جهان از نظر ما پنهان است و در قيامت ظاهر مى شود و مسئله تجسّم اعمال نيز از همين جا سرچشمه مى گيرد. روى اين حساب حمل آيه بر مفهوم حقيقى بعيد به نظر نمى رسد.(دقت كنيد)(3)