آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

يكي از عوامل ورود به بهشت، «اطاعت» از فرمان خدا و پيامبر(ص) است. قرآن در اين باره مي فرمايد: «هركس اطاعت خدا و رسولش را كند، او را در باغ هايى از بهشت وارد مى سازد كه همواره از زير درختانش نهرها جارى است، در آن جاودانه مى ماند و اين پيروزى بزرگى است». در اين آيه از تعدد باغ هاى بهشت، خرّمى و سر سبزى آنها و نهايت لطف و زيبايى آنها به عنوان پاداش هايي براي اطاعت كنندگان از خدا و پيامبرش(ص) نام برده شده است.

یکی از عوامل ورود به بهشت همان «اطاعت فرمان خدا و پيامبر(صلى الله عليه وآله)» است كه در آيه 13 سوره «نساء» آمده است: «وَ مَنْ يُطِعِ اللهَ وَ رَسُوْلَهُ يُدْخِلْهُ جَنّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ»(1)؛ (هركس اطاعت خدا و رسولش را كند، او را در باغ هايى از بهشت وارد مى سازد كه همواره از زير درختانش نهرها جارى است، جاودانه در آن مى ماند و اين پيروزى بزرگى است).
تعبير به «جَنّات»، دليل بر تعدّد باغ هاى بهشت است كه هر كدام يكى از مقامات عارفان و صالحان و نيكان و پاكان است، و تعبير به: «تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ» دليل بر خرّمى و سر سبزى اين باغ ها و نهايت لطف و زيبايى آنها است؛ زيرا درختانى كه در كنار نهرها قرار دارند هميشه خرّم و سرسبز و زيبا و پرطراوتند!
تعبير به: «خَالِدِينَ فِيهَا»؛ (به طور جاويدان در آن مى مانند) علاوه بر اينكه احتمال فنا و سلب نعمت را - كه معمولا مايه نگرانى است - از ميان مى برد، از آنجا كه به صورت صيغه جمع بيان شده نشان مى دهد كه بهشتيان از نعمت اجتماع و اُنس با يكديگر نيز بهره مندند؛ در حالى كه در آيه بعد از آنكه سخن از عصيان خدا و رسول او و خلود در دوزخ مى گويد «خالداً» به صورت مفرد آمده كه نشان مى دهد آنها در آنجا از تنهايى نيز رنج مى برند، گويى هر يك در يك سلول انفرادى در آتش دوزخ محبوس هستند.(2)