پاسخ اجمالی:
«قثم بن عبّاس» پسر عموى پيغمبر اكرم(ص) و حضرت علی(ع) بود. مادرش «ام الفضل»، لبابه دختر حارث، از ياران رسول خدا(ص) بود. لبابه پس از خديجه(س) اوّلين زنى بود كه اسلام آورد. «قثم بن عباس» مردى بافضيلت و قوى بود و در زمان حكومت امام علي(ع) مدتى والى «مدينه» و سپس والى «مكّه» شد و تا زمان شهادت امير مؤمنان(ع) در اين سِمت باقى ماند. وی سرانجام در جنگى كه در «سمرقند» واقع شد به شهادت رسيد.
پاسخ تفصیلی:
«قثم» در اصل «قاثم» بوده و به معناى شخص سخاوتمند و پربخشش می باشد. اين اسم براى «قثم بن العباس»، اسمى با مسمّا بوده؛ زيرا او را صاحب بخشش و سخاوتمند شمرده اند. او پسر عموى پيغمبر اكرم(صلى الله عليه و آله و سلم) و امير مؤمنان علی(عليه السلام) و فرزندزاده عبدالمطلب و مادرش «ام الفضل»، لبابه دختر حارث از ياران رسول خدا(صلى الله عليه و آله و سلم) بود و نوشته اند مادرش پس از خديجه(عليها السلام) اوّلين زنى بود كه اسلام آورد. در كتب رجال و تاريخ، او را مردى بافضيلت و قوى شمرده اند. در زمان حكومت امير مؤمنان علي(عليه السلام) مدتى والى «مدينه» و سپس والى «مكّه» شد و در اين سِمت تا زمان شهادت امير مؤمنان(عليه السلام) باقى ماند و در سال 38 هجرى به عنوان اميرالحاج از سوى آن حضرت انتخاب شد. مى گويند هنگامى كه امير مؤمنان(عليه السلام) در محراب عبادت در خون خود غلطيد، قثم در مسجد كوفه حاضر بود و هنگامى كه «ابن ملجم» در حال فرار بود او را دستگير كرد.
در ايام حکومت معاويه به موجب دوستى كه با «سعيد بن عثمان»، والى «خراسان» داشت به «خراسان» رفت و در جنگى كه در «سمرقند» واقع شد حضور داشت و در آنجا به شهادت رسيد.(1)،(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.