آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) درباره تکیه بر آرزوها می فرماید: «از تكيه كردن بر آرزوها برحذر باش كه سرمايه احمق هاست». در واقع مقصود از آرزوها، آرزوهاى طولانی است كه به خيالات شبيه تر است؛ زیرا آنان نيروى فعال خود را هدر مى دهند و در نهایت هم به جايى نمى رسند. پيروى از هواى نفس و آرزوهاى دور و دراز، باعث مي شود انسان از حقّ باز بماند و آخرت را فراموش كند.

امام علي(علیه السلام) در بخشی از نامه 31 «نهج البلاغه» مى فرمايد: (از تكيه كردن بر آرزوها برحذر باش كه سرمايه احمق هاست)؛ «وَ إِيَّاكَ وَ الْإِتِّكَالَ عَلَى الْمُنَى فَإِنَّهَا بَضَائِعُ النَّوْكَى(1)».
منظور از «مُنى»؛ (آرزوها) آرزوهاى دور و دراز است كه به خيالات شبيه تر است و آنها كه گرفتار اين گونه آرزوها مى شوند، نيروهاى فعال خود را بيهوده هدر مى دهند و سرانجام به جايى نمى رسند. از سوى ديگر تكيه بر اين گونه آرزوها تمام فكر و عمر انسان را به خود مشغول مى دارد و از پرداختن به معاد باز مى دارد. اين همان چيزى است كه در حديث معروفى كه هم از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل شده و هم از اميرمؤمنان علي(عليه السلام) در «نهج البلاغه»، فرمودند: «أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَيْكُمُ اثْنَانِ اتِّبَاعُ الْهَوَى وَ طُولُ الْأَمَلِ فَأَمَّا اتِّبَاعُ الْهَوَى فَيَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ أَمَّا طُولُ الْأَمَلِ فَيُنْسِي الْآخِرَةِ»(2)؛ (اى مردم! چيزى كه بر شما مى ترسم دو چيز است: پيروى از هواى نفس و آرزوهاى دور و دراز؛ چرا كه پيروى از هواى نفس شما را از حقّ باز مى دارد و آرزوهاى دور و دراز، آخرت را به فراموشى مى سپارد).(3)