آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در جهان اشيائى وجود دارد كه خير آنها غالب است؛ مثلا آتش، يك ماده سوزنده است كه بسيار شئون تمدن انسان و مواد حياتى و اشياء مفيد از آن سرچشمه مى گيرد؛ ولى گاه افرادى را مى سوزاند يا خانه اى را دچار حريق ساخته و خاكستر مى كند؛ ولى بايد توجّه داشت كه طبيعتِ عالمِ ماده، اين گونه نقائص را در كنار كمالاتش دارد و اگر بنا شود اين نقائص حذف گردد مفهومش اين است كه عالم ماده اصلا آفريده نشود؛ در حالى كه داراى خير غالب و كمال نسبى است و آفرينش آن موافق حكمت است.

در جهان آفرینش اشيائى وجود دارد كه خير آنها غالب است، فى المثل آتش، يك ماده سوزنده است كه بسيار شئون تمدن انسان و مواد حياتى و اشياء مفيد از آن سرچشمه مى گيرد؛ ولى گاه افرادى را مى سوزاند و يا بر اثر بى احتياطى، خانه اى را دچار حريق ساخته و خاكستر مى كند؛ ولى بايد توجّه داشت كه در اين گونه موارد اگر بنا شود جنبه شرّ آن گرفته شود، مفهومش آن است كه خداوند آتشى نيافريند؛ زيرا آتشى كه گاه بسوزاند و گاه نسوزاند [ديگر] آتش نيست.
به تعبير ديگر: طبيعتِ عالمِ ماده، اين گونه نقائص را در كنار كمالاتش دارد و اگر بنا شود اين نقائص حذف گردد مفهومش اين است كه عالم ماده اصلا آفريده نشود؛ در حالى كه داراى خير غالب و كمال نسبى است و آفرينش آن موافق حكمت است.(1)