آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در قرآن به عنوان «خَيْرُ الْمُنْزِلِين» توصيف شده كه ناظر به ماجراى نوح(ع) و طوفان عظيم اوست، آنجا كه در دعايش تقاضا مى كند منزلگاه ما را مبارك و پر بركت قرار ده كه تو بهترين فرود آورندگانى! فرود آمدن كشتى در آن شرائط سخت، با توجه به اين كه نه خانه و سايبانی وجود داشت و نه غذائى، تنها در سايه لطف خداوندى است كه «خير المنزلين» بوده که مى تواند انسان را به سامان برساند. اين ها نشانه قدرت نامحدود خداوند و آگاهى او از حاجات مهمانانش است كه «خَيْرُ الْمُنْزِلِين» و بهترين پذيرائى كننده است.

خداوند در آيه 29 سوره مؤمنون به عنوان «خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ» توصيف شده كه ناظر به ماجراى نوح(عليه السلام) و طوفان عظيم او است، آنجا كه در دعايش تقاضا مى كند اكنون كه طوفان فرو مى نشيند و اين كشتى تنها و سرگردان در سرزمينى نزول مى كند، منزلگاه ما را منزلگاه مبارك و پر بركتى قرار ده كه تو بهترين فرود آورندگانى! واژه «مُنْزَلْ» در آيه «رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلاً مُبارَكاً» ممكن است اسم مكان باشد يعنى منزلگاه و يا مصدر ميمى به معنى نزول و فرود آمدن.
به هر حال ناگفته پيدا است كه فرود آمدن از كشتى در آن شرائط سخت و دشوار، با توجّه به اين كه نه خانه و كاشانه و سايبانى وجود داشت و نه قوت و غذائى، تنها در سايه لطف خداوندى كه «خير المنزلين» است مى توانست سامان يابد و از خطراتى كه سرنشينان كشتى را بعد از فرود آمدن تهديد مى كرد برهاند.

باز در اينجا قدرت نامحدود خدا و آگاهى او از نيازها و حاجات ميهمانان او سبب مى شود كه او «خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ» و بهترين ميزبان و پذيرائى كننده باشد.(1)