خداوند در قرآن به عنوان «خَيْرُ الْمُنْزِلِين» توصيف شده كه ناظر به ماجراى نوح(ع) و طوفان عظيم اوست، آنجا كه در دعايش تقاضا مى كند منزلگاه ما را مبارك و پر بركت قرار ده كه تو بهترين فرود آورندگانى! فرود آمدن كشتى در آن شرائط سخت، با توجه به اين كه نه خانه و سايبانی وجود داشت و نه غذائى، تنها در سايه لطف خداوندى است كه «خير المنزلين» بوده که مى تواند انسان را به سامان برساند. اين ها نشانه قدرت نامحدود خداوند و آگاهى او از حاجات مهمانانش است كه «خَيْرُ الْمُنْزِلِين» و بهترين پذيرائى كننده است.

نام «یوم الآخرة» در قرآن از نامهاي بسيار مشهور است. مرحوم طبرسى نوشته است: «آخرت را از اين نظر آخرت ناميده اند كه بعد از دنياست ...» اين تعبير تاكيد دارد كه سير تكاملى انسان از اين جهان شروع مى شود و جهان ديگر آخرين مرحله اين مسير است، دنيا به منزله منزلگاه هاى ميان جاده است و آخرت، قرارگاه ابدى است و اين هشدارى است به همه انسان ها كه دنیا را سراى جاودان نشمرند و هدف نهايى ندانند؛ بلكه از آن به صورت گذرگاهى براى وصول به سراى ديگر بهره ببرند.