آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

واژه «مُهَيْمن» يا به معنى مراقبت و حفظ و نگهدارى است يا به معنى كسى كه امنيت و آرامش مى بخشد. اين واژه هنگامى كه درباره خداوند به كار مى رود، به معنى مراقب است و بعضى آن را به معنى شاهد و ناظر يا قيام كننده به امور خلائق تفسير كرده اند.

واژه «مُهَيْمن» دوبار در قرآن مجيد ذكر شده است يكبار در آيه 23 سوره حشر به عنوان توصيف خداوند و يكبار هم در آيه 48 سوره مائده به عنوان صفتى براى قرآن مجيد. در اين كه اين واژه از كدام ريشه گرفته شده است دو نظر وجود دارد؛ بعضى آن را از ماده «هَيْمَنَ» كه به معناى مراقبت و حفظ و نگهدارى است دانسته اند؛ ولى بسيارى از ارباب لغت آن را از ماده «ايمان» مى دانند كه همزه آن تبديل به هاء شده، به معناى كسى كه امنيت و آرامش مى بخشد.
اين واژه هنگامى كه درباره خداوند به كار مى رود به معنى مراقب است و بعضى آن را به معنى شاهد و ناظر يا قيام كننده به امور خلائق تفسير كرده اند.(1) در «مصباح» كفعمى از بعضى از بزرگان در تفسير اين واژه آمده است كه منظور كسى است كه مراقب اعمال و سرآمد عمرها و ارزاق بندگان است(2)؛ ولي همان گونه كه گفتيم اين واژه مفهوم گسترده ترى دارد.(3)