آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«تسبيح» به گفته بعضى از ارباب لغت داراى دو معنی است: يكى «دور ساختن» که در آيات قرآن به معنى دور شمردن خدا از هرگونه عيب و نقص است و ديگر به معنى «حركت سريع در آب و شنا كردن است»؛ البته هر دو معنی را مى توان به يك اصل باز گرداند و آن، حركت سريع است خواه در مسير عبادت و بندگى و تنزيه خدا از هر عيب و نقص باشد و يا حركت سريع در آب يا هوا يا روى زمين.

«تسبيح» به گفته بعضى از ارباب لغت داراى دو معنی است: يكى دور ساختن و در آيات قرآن به معنى دور شمردن خداوند از هرگونه عيب و نقص است و ديگر به معنى حركت سريع در آب و شنا كردن است. (از مادّه «سبح» و «سباحت»)
ولى هر دو معنی را مى توان به يك اصل باز گرداند و آن، حركت سريع است خواه در مسير عبادت و بندگى و تنزيه و تقديس خداوند از هر عيب و نقص باشد و يا حركت سريع در آب يا هوا يا روى زمين؛ چرا كه حركت از يك سو انسان را به چيزى نزديك و از چيز ديگرى دور مى سازد. در آنجا كه به معناى تنزيه از عيب است جنبه دور ساختن مورد توجّه مى باشد و در آنجا كه به معنى شنا كردن و شكافتن آب و هوا است، جنبه حركت مورد توجّه است.(1)،(2)