آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن در سوره «آل عمران» از قول پیامبر بزرگ خداوند حضرت زكريا(ع) نقل مى كند كه: «إِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ»؛ (تو دعا را مى‌ شنوى). اگر چه «سميع» به معنى شنونده است؛ ولى در اين گونه موارد به معنى كسى است كه هم مى شنود و هم قبول و اجابت مى كند، و اين به خاطر آن است كه اگر كسى عملا پاسخ مثبت به چيزى ندهد گوئى نشنيده است.

در سوره آل عمران به تعبير تازه اى برخورد مى كنيم كه خدا را به «سَميعُ الدُّعاءِ» توصيف كرده، و از قول پیامبر بزرگ خداوند حضرت زكريا(علیه السلام) نقل می کند كه وقتى حضرت زكريا آن همه شايستگى و مقام را در مريم(سلام الله علیها) مشاهده كرد ـ و تا آن زمان فرزندى نداشت شوق فرزندى كه برنامه هاى او را ادامه دهد در دل او گل كرد ـ (آن جا بود كه زكريا [با مشاهده آن همه شايستگى در مريم] پروردگار خويش را خواند و گفت: پروردگارا! از سوى خود، فرزند پاكيزه اى [نيز] به من عطا فرما، كه تو دعا را مى شنوى)؛ «هُنالِكَ دَعا زَكَرِيّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ».(1)
گرچه «سميع» به معنى شنونده است؛ ولى در اين گونه موارد به معنى كسى است كه هم مى شنود و هم قبول و اجابت مى كند، و اين به خاطر آن است كه اگر كسى عملا پاسخ مثبت به چيزى ندهد گوئى نشنيده است.(2)،(3)