آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

گسترش «عدالت» در سراسر گيتى، در راس آرمان هاى انقلاب امام مهدى(عج) قرار دارد و از هدف هاى اساسى آن تحول عظيم جهانى است. امام زمان(عج) در برابر طبقات آگاه و عالمان و روشنفكرانى كه بخواهند به گونه اى در برابر اجراى عدالت بايستند مقاومت مى كند و با كسانى كه با توجيه كلام خدا و تأويل آيات قرآن، قصد تضعيف مبانى انقلاب او را دارند مبارزه می کند و آنان را از سر راه انقلاب بر مى دارد.

گسترش «عدالت» در سراسر گيتى در راس آرمان هاى انقلاب امام مهدى(عجل الله تعالى فرجه) قرار دارد و از هدف هاى اساسى آن تحول عظيم جهانى است؛ چنان كه اين اصل از نخستين هدف ها و اصلى ترين برنامه هاى همه پيامبران بوده است كه در گذشته تاريخ، اجتماعات و مردمان را بدان فرا خوانده اند و در راه تحقق آن فداكارى هاى فراوان كرده اند. آری مى توان گفت بيشترين درگيرى و مبارزه پيامبران بر سر اجراى عدالت بوده است.
امام زمان(عجل الله تعالى فرجه) در برابر طبقات آگاه و عالمان و روشنفكرانى كه بخواهند به گونه اى در برابر اجراى عدالت بايستند مقاومت مى كند، و با كسانى كه با توجيه كلام خدا و تأويل آيات قرآن كريم قصد تضعيف مبانى انقلاب او را دارند درگير مى شود و آنان را از جلو راه انقلاب بر مى دارد.
عدل به معناى رعايت دقيق حق و حقوق مردم و برابرى همه آنها در برخوردارى از حقوق و منافع مشروع و معقول خويش است؛ چنان كه ظلم زير پا نهادن حق و حقوق ديگران و نابرابرى و تبعيض ‍ است. عدالت، وجود زمينه ی حيات اجتماعى در بخشى از جامعه نيست بلكه در همه ابعاد حيات فردى و اجتماعى عامل اصلى حيات و زندگى انسان، اصل عدالت و عدل است. عدل، زندگى است و زندگى بى عدالت مرگى است كه حيات پنداشته مى شود.
امام حسين(عليه السلام) فرمود: «لَوْ لَمْ‏ يَبْقَ‏ مِنَ‏ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي فَيَمْلَأَهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً كَذَلِكَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ(صلی الله عليه وآله) يَقُولُ»(1)؛ (اگر از عمر دنيا تنها يك روز باقى مانده باشد خداوند آن روز را دراز گرداند تا مردى از فرزندان من قيام كند و زمين را از عدل و داد پر كند آن گونه كه از ستم و بيداد آكنده باشد. اين چنين از پيامبر(صلى الله عليه و آله) شنيدم).
امام زمان(عجل الله تعالى فرجه) در لحظات نخستين پس از تولد، دهان به سخن گشود و عرض كرد: «... اللَّهُمَّ أَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي وَ أَتْمِمْ لِي أَمْرِي وَ ثَبِّتْ وَطْأَتِي وَ امْلَأِ الْأَرْضَ بِي عَدْلًا وَ قِسْطاً»(2)؛ (... خداوندا! به آنچه بر من وعده دادى وفا كن و امر مرا به كمال برسان و گام هاى مرا استوار بدار و زمين را به دست من آكنده از عدل و داد ساز).
امام على(عليه السلام) درباره عصر ظهور حضرت مهدى(عجل الله تعالى فرجه) مى فرمايد: «... وَ يُعْرَفُ لَيَنْزِعَنَّ عَنْكُمْ قُضَاةَ السَّوْءِ وَ لَيَقْبِضَنَّ عَنْكُمُ الْمُرَاضِينَ وَ لَيَعْزِلَنَّ عَنْكُمْ أُمَرَاءَ الْجَوْرِ وَ لَيُطَهِّرَنَّ الْأَرْضَ مِنْ كُلِّ غَاشٍّ»(3)؛ (... امام مهدى(عليه السلام) قاضيان زشتكار را كنار مى گذارد و دست سازشكاران را از سرتان كوتاه مى كند و حكمرانان ستم پيشه را عزل مى نمايد و زمين را از هر نادرست و خائنى پاك مى سازد).(4)