آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در رواياتِ مربوط به ظهور، به «صيحه»؛ (صدای بلند و مهیب از آسمان) و «فزع»؛ (ترس و وحشتی در ماه رمضان) به عنوان علائم ظهور حضرت مهدى(عج) اشاره شده است و مقصود از آنها يا همان ندايى است كه از جبرئيل بلند مى شود و همه را به وحشت مى اندازد و يا عذاب دنيوى و جنگ هاى جهانى است كه توسط بشر و قبل از ظهور اتفاق مى افتد.

درباره اين كه مقصود از «صیحه»؛ (صدای بلند و مهیب از آسمان) و «فزع»؛ (ترس و وحشتی از آسمان) و ارتباط آنها با «علائم ظهور» چیست؟ بايد گفت: اين دو علامت در روايات به عنوان علائم ظهور حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) معرفى شده است. از امام باقر(عليه السلام) در حديثى نقل شده: «وَ إِنَّ مِنْ عَلَامَاتِ خُرُوجِهِ ... وَ صَيْحَةً مِنَ السَّمَاءِ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ ...»(1)؛ (از علائم خروج مهدي ... و فریاد آسمانی در ماه رمضان است ...).
از امام صادق(عليه السلام) در حديثى نقل شده: «... وَ الْفَزْعَةُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ .... هِيَ آيَةٌ تُخْرِجُ الْفَتَاة مِنْ خِدْرِهَا وَ تُوقِظُ النَّائِمَ وَ تُفْزِعُ الْيَقْظَانَ»(2)؛ (... و فزعى در ماه رمضان حادث خواهد شد ... كه زنان جوان را سرآسيمه از پشت پرده ها بيرون مى آورد و انسان خواب را بيدار و بيدار را به فزع وا مى دارد). امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در توقيع خود به «على بن محمد سمرى» فرمود: «... آگاه باش هر كس قبل از خروج سفيانى و صيحه ادعاى مشاهده كند او دروغگو و افترازننده است».(3)
درباره اين كه منظور روايات از اين دو علامت چيست؟ دو احتمال وجود دارد:
1. اينكه مقصود از «صيحه» و «فزع»، همان ندايى باشد كه از جبرئيل بلند مى شود و همه را به فزع مى اندازد.
2. احتمال ديگر اين كه مقصود از آن دو، عذاب دنيوى و جنگ هاى جهانى باشد كه توسط بشر قبل از ظهور حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) تحقق مى يابد، مانند انفجارهاى اتمى که در سرتاسر عالم در يك زمان تحقق يابد به نحوى كه همه را به جزع و فزع وا دارد؛ ولى مسلمين از آن در امان باشند و تنها صدايش به گوش آنان برسد.(4)