در رواياتِ مربوط به ظهور، به «صيحه»؛ (صدای بلند و مهیب از آسمان) و «فزع»؛ (ترس و وحشتی در ماه رمضان) به عنوان علائم ظهور حضرت مهدى(عج) اشاره شده است و مقصود از آنها يا همان ندايى است كه از جبرئيل بلند مى شود و همه را به وحشت مى اندازد و يا عذاب دنيوى و جنگ هاى جهانى است كه توسط بشر و قبل از ظهور اتفاق مى افتد.
در روايات اهل بيت(ع) سخن از «خروج سفيانى» به عنوان يكى از علائم حتمى ظهور حضرت مهدى(عج) به ميان آمده است. سفياني شخصى از معاندين است كه به قصد مقابله با امام زمان(عج) برمى خيزد و لشكرش را به سمت مكه گسيل مي دارد ولی به امر خداوند در سرزمينى به نام «بَيْدَاء»، به زمين فرو خواهند رفت.
قال الصّادق عليه السّلام :
... رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذينَ يُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّکَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائى لَکَ... .
وسائل الشيعه ، ج 10، ص 397