آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

توقيت و تعيين وقت ظهور كه مورد نهي روايات قرار گرفته شامل نقل علائم و شرايط ظهور نيست؛ زيرا مقصود از توقيت آن است كه به طور دقيق وقت خاصى را براى ظهور معين كنيم كه روايات از اين كار نهى كرده است. علاوه بر اين، توقيت، ادعايي بدون دليل است و باعث مقابله دشمنان شده و روحيه اميد و حيات را در جامعه خاموش مي كند.

ممكن است كه به ذهن كسى چنين خطور كند كه نشر شرايط و علامات ظهور در جامعه با احاديث نهى از توقيت و معين كردن وقت ظهور منافات دارد و به همين خاطر نباید از آنها سخن به ميان آيد.
در پاسخ بايد گفت: توقيت و تعيين وقت ظهور كه در روايات از آن نهى شده شامل نقل علايم و شرايط ظهور نيست؛ زيرا مقصود از توقيت آن است كه به طور دقيق وقت خاصى را براى ظهور معين كنيم كه روايات از اين كار نهى كرده است.
وقت معين كردن براى ظهور علاوه بر اينكه مشتمل بر نهى است داراى اشكالات ديگرى نيز مى باشد از جمله:
1. ادعايى بدون دليل است.
2. اگر تاريخِ ظهور معلوم باشد دشمنان در صدد مقابله و جلوگيرى از آن برخواهند آمد و لذا در روايات مى خوانيم كه ظهور حضرت مهدي(عجل الله تعالی فرجه) به طور ناگهانى خواهد بود.
3. با وقت معين نكردن، روحيه اميد و حيات در جامعه دميده خواهد شد؛ زيرا در هر لحظه احتمال داده مى شود كه ظهور حضرت فرا رسد.(1)