آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

هدف از خلقت انسان، رسيدن به كمال يعنى لقاء الهى است كه از راه يقين و عبوديت همه جانبه حاصل مى گردد؛ اما با مراجعه به تاريخ پى مى بريم كه تاكنون اين هدف عمومى در سطح كل جامعه بشرى تحقق نيافته است و از آنجا که در علم كلام ثابت شده كه لطف بر خداوند واجب است، لذا از باب لطف لازم است خداوند به جهت تحقق هدف كلى خلقت با زمينه سازى خاص كه همان تشكيل حكومت عدل جهانى توحيدى است مردم را در پياده كردن اين هدف عمومى يارى دهد.

مطابق آيات و روايات، انسان عبث و بيهوده آفريده نشده است؛ بلكه هدف و غرضى خاص براى خلقت او در نظر گرفته شده كه همان رسيدن انسان به كمال يعنى لقاى الهى است كه از راه يقين و عبوديت همه جانبه حاصل مى گردد.
در علم كلام به اثبات رسيده كه لطف بر خداوند واجب است. لذا از باب لطف بايد خداوند هر امرى را كه در راستاى اهداف خلقت است ايجاد كرده و موانع آن را نيز بر طرف سازد. با مراجعه به تاريخ گذشته پى مى بريم كه تاكنون اين هدف عمومى در سطح كل جامعه بشرى تحقق نيافته است. لذا به اين نتيجه مى رسيم كه به جهت تحقق هدف كلى خلقت، لازم است خداوند با زمينه سازى خاص - كه همان تشكيل حكومت عدل جهانى توحيدى است - مردم را در پياده كردن اين هدف عمومى يارى دهد.(1)