آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

انسان براي خلق یک اثر مفید بايستي از ميان موادّ مختلف، بهترين كيفيّت و كميّت را لحاظ كند و اين كار، نشانه داشتن عقل و هوش خالق آن است و هر سازمان منظّمى انسان را خواه ناخواه به ياد مبدئى از عقل و دانش و هوش مي ‏اندازد.

براى ساختن يك اثر مفيد كه هدف معيّنى را تأمين كند به طور قطع از همه‏ گونه «مواد» با هر «كيفيّت» و «كمّيّت» نمي ‏توان استفاده كرد؛ بلكه بايد از ميان موادّ مختلف موجود در جهان، موادّ خاصّى را آن هم با كيفيّت مخصوصى، از ميان كيفيّت ‏هاى مختلفى كه ممكن است به خود بگيرد انتخاب كرد، كمّيّت آن هم بايد به مقدار معيّنى باشد. به عنوان مثال براى ساختن مادّه ‏اى مانند «خون» كه نه چندان رقيق باشد كه از جدار رگ‏ها بيرون بريزد و نه چندان غليظ كه در رگ هاى مويين حركت نكند، نه آن قدر چرب كه در رگ ‏هاى بسيار ريز رسوب كند و نه فاقد چربى كه ارزش غذايى خود را از دست دهد، نه چندان قند آن زياد باشد كه سلّول‏ها قادر به جذب آن نباشند و نه فاقد قند كه سوخت و سوز سلّول‏ها را تأمين نكند، نه چندان اوره آن زياد باشد كه آدمى را به حالت اغما در آورد و نه چندان كه كارهاى حياتى بدن را مختل سازد، نه آن قدر گلبول ‏هاى سفيدش زياد باشد كه جا را بر گلبول‏ هاى قرمز تنگ كند، و نه آن قدر كم باشد كه بدن قدرت دفاعى خود را از دست بدهد، نه آن قدر گلبول‏ هاى قرمزش زياد باشد كه شكلى از سرطان خون به وجود آورد و نه چندان كم باشد كه از تغذيه سلول‏ها عاجز ماند؛ و ده‏ها اعمال حياتى ديگر كه كوچك‏ترين بهم خوردگى تعادل تركيبى، آنها را مختل مي سازد، سلّول‏ها بيمار و پژمرده مي ‏شوند و نموّشان متوقّف مي ‏گردد و يا قدرت فعّاليّت را از دست مي دهند.
براى تأمين چنان هدفى بايد از ميان آن همه عناصر تشكيل دهنده جهان، تنها بيست و چند فلز و شبه فلز را انتخاب كرد و بدون شك انتخاب اين مواد را نمي ‏توان كوركورانه انجام داد؛ بلكه بايد آنها را با علم و آگاهى از ميان بقيّه برگزيد. سپس مسئله «كميّت» لازم از هر يك از اين مواد به ميان مي ‏آيد كه فوق ‏العادّه اهمّيّت دارد و در انتخاب آن، ميلى گرم و گاهى حتّى ميكروگرم نيز واجد اهمّيّت است. بديهى است اين انتخاب نيز نمي تواند زاييده يك سيستم تصادفى باشد. بعد از آن مسئله «كيفيّت» مطرح است؛ زيرا اين مواد ممكن است به اشكال مختلف، صدها و گاهى به هزاران شكل و كيفيّت در آيد كه همه آنها براى تأمين هدف مزبور كافى نيستند و حتّى گاهى خطرناكند. اين مرحله نيز بايد با دقّت و هوشيارى كامل صورت گيرد. عبور از اين گذرگاه‏ هاى سه گانه (موادّ لازم، كمّيّت لازم، كيفيّت لازم) نه تنها براى رسيدن به تركيب يك خون سالم و زنده لازم است؛ بلكه براى ساختن هر مادّه شيميايى، يا ابزار فيزيكى و مكانيكى، و حتّى ساختن يك ابزار ساده و يك كلبه محقّر در عصر حجر نيز لازم بوده است و اين است رمز اين حقيقت كه هر سازمان منظّمى انسان را خواه ناخواه به ياد مبدئى از عقل و دانش و هوش مي ‏اندازد كه هيچ گاه او را نديده است.(1)