آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«عفت» آن قدر اهميت دارد كه اجر دارنده آن از شهيد راه خدا هم بالاتر است؛ چراكه عفيف در جهاد اكبر پيروز شده و شهيد در جهاد اصغر. حتي نزديك است كه فرد عفيف فرشته‌اي از فرشتگان شود. اهل عفّت و پاكدامنى با شرافت ترين اشرافند. در يك روايت، ثمره پاكدامنى قناعت است و در روايت ديگر مصون بودن نفس است.

يكى از پايه هاى مهم علم اخلاق «عفّت» است. در اينجا چند حديث درباره اهميت عفّت ذكر مى كنيم تا از خرمن معصومين و آبرو دهندگان به عفّت خوشه اى برچينيم:
1. قال على(عليه السلام): «مَا المُجاهِدُ الشَّهِيدُ فِى سَبِيلِ اللهِ بِاَعْظَمَ اَجراً مِمَّن قَدَر فَعَفَّ، لَكَادَ العَفِيفُ اَنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ المَلائِكَةِ»(1)؛ (امام على(عليه السلام) مى فرمايند: اجر و پاداش جهاد كننده اى كه در راه خدا شهيد شود، بيشتر از كسى كه [بر حرام و اعمال ناشايست] توانائى داشته و عفّت و پاكدامنى پيشه كند نيست، نزديك است كه فرد پاكدامن و عفيف [كه از حرام و ناشايسته پرهيز مى كند] فرشته اى از فرشتگان شود). چرا چنين نباشد، در حالى كه آدم عفيف در جهاد اكبر به پيروزى رسيده، و مجاهد با دشمنان خدا چه شهيد شود و چه پيروزمندانه از جبهه جهاد بازگردد، پيروزى را در جهاد اصغر به دست آورده است.
2. قال على(علیه السلام): «اَهْلُ العِفَافِ اَشْرَفُ الاَشْرَافِ»(2)؛ (اهل عفّت و پاكدامنى با شرافت ترين اشرافند).
3. قال الصادق(عليه السلام): «عُفُّوا عَن نِساءِ النَّاسِ تُعَفُّ نِسَاءُكُم»(3)؛ (خود را از زنان و ناموس مردم حفظ كنيد، [و چشم طمع به آنها ندوزيد] تا زنها و ناموس شما از چشم طمع ديگران حفظ و مصون گردند). اى برادر! چشم خود را از چشم چرانى حفظ كن و طمع به ناموس غير مكن تا خود از ناحيه ناموس در امان باشى. در روايتى آمده كه: «در زمان حضرت داود(عليه السلام) مردى بود، كه با اكراه و اجبار بر زن نامحرمى وارد مى شد، خداوند در قلب زن القاء كرد كه به او بگويد: هر وقت تو به نزد من مى آيى بدان كه مردى هم به نزد زن يا دخترت مى رود، مرد به نزد اهلش بازگشته و مرد غريبه اى را در نزد اهلش يافت، او را به نزد حضرت داود(عليه السلام) آورد و گفت: يا نبى الله، مسئله اى براى من پيش آمده، و به معصيتى بزرگ مبتلا گشته ام، كه ديگرى دچار نگشته. فرمود: چه امرى به تو وارد شده؟ گفت: اين مرد را نزد اهل و عيالم يافتم، خطاب شد به داود(عليه السلام) كه به او بگو: «كَمَا تَدِينُ تُدَانُ»(4)؛ (آنچنان كه با ديگران رفتار مى كنيد با شما رفتار مى شود)». آرى برادر دنيا دار مكافات است، و چه خوب گفته اند: (هر چه كُنى به خود كُنى).
4. قال على(علیه السلام): «ثَمَرَةُ العِفّةِ اَلقَنَاعَةُ»؛ (محصول پاكدامنى، قناعت است). انسان اگر داراى صفت عفّت باشد خواه عفّت در تغذيه و خوردن باشد، و خواه در امور جنسى و غيره، مسلّماً حالت قناعت طبع را در هر يك از ابعاد عفّت به دنبال داشته، و انسان را از هر ذلّت و پستى مى رهاند، در روايت ديگرى از مولى آمده: «ثَمَرَةُ العِفَّهِ اَلصِّيانَهُ»(5)؛ (محصول پاكدامنى و عفّت مصون بودن نفس است). اگر انسان در هر امرى به جنبه افراط و تفريط تمايل پيدا نكرد نفس او سالم مانده و از گزند مصيبت هاى افراط و تفريط در امان خواهد بود.(6)