آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

درباره اين كه چرا صداي كوبه در بهشت ذكر «يا علي» است بايد گفت: مهمان وقتي به خانه ‏اي مي رود، صاحب خانه را صدا مي زند. اگر صاحب ‏خانه نام معيني داشته باشد، مهمان همان نام معيّن را مي برد. صاحب بهشت و مهماندار بهشت، امام علي(ع) است. از اين رو صداي كوبه در بهشت هم «يا علي» است. چون هر كس به بهشت مي رود در سايه هدايت و رهبري اين خاندان و مهمان اين خاندان است. اگر اين انوار طيّبه نبودند، كسي راه بهشت را طيّ نمي كرد.

يكي از ويژگي هاي امام علي(عليه السلام) اين است كه صداي درب بهشت، «يا علي» است. رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) فرمودند: «إِنَّ حَلْقَةَ بَابِ الْجَنَّةِ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ عَلَى صَفَائِحِ الذَّهَبِ فَإِذَا دُقَّتِ‏ الْحَلْقَةُ عَلَى الصَّفْحَةِ طَنَّتْ وَ قَالَتْ يَا عَلِيُّ».(1) وقتي بهشتيان وارد بهشت مي شوند، كوبه در را مي ‏كوبند، به اصطلاح دقّ الباب مي كنند؛ زيرا در زدن خود، نوعي رعايت ادب براي مهمان است، كسي كه به جايي وارد مي شود گرچه در بسته نباشد، بهتر است در بزند. در بهشت باز است؛ ولي مؤمنان اهل بهشت كه وارد مي شوند، در مي ‏زنند. وقتي بهشتي كوبه در را مي‏ كوبد، اين صدا شنيده مي شود: يا علي يا علي! طنين كوبه «يا علي» است.
مرحوم علاّمه طباطبايي(رضوان‏ الله عليه) در شرح اين حديث و اينكه چرا صداي كوبه در بهشت يا علي است مي فرمودند: «مهمان وقتي به خانه ‏اي مي رود، صاحب خانه را صدا مي زند. اگر صاحب ‏خانه نام معيني داشته باشد، مهمان همان نام معيّن را مي برد. صاحب بهشت و مهماندار بهشت، علي ‏بن ابي ‏طالب(سلام‏ الله‌ عليه) است. از اين رو صداي كوبه در بهشت هم «يا علي» است. چون هر كس به بهشت مي رود در سايه هدايت و رهبري اين خاندان و مهمان اين خاندان است. اگر اين انوار طيّبه نبودند، كسي راه بهشت را طيّ نمي كرد. ما به خوبي مي‏ توانيم احساس كنيم كه الآن در بهشت هستيم يا نه! درِ بهشت به روي ما باز است يا نه».

رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) به اميرالمؤمنين فرمود: «أَنَا مَدِينَةُ الْحِكْمَةِ وَ هِيَ الْجَنَّةُ وَ أَنْتَ يَا عَلِيُّ بَابُهَا»(2)؛ (من شهر حكمتم و اين حكمت بهشت است و اي علي تو درِ اين بهشتي). اين جمله به اين معنا نيست كه اطراف شهر ديوار است و فقط گوشه ‏اي از آن دري است؛ بلكه همه اطراف اين شهر در است و هر كس از هر راه بخواهد به من مي رسد؛ ولي تا از تو نگذرد به من نمي رسد. بايد اول به حضور تو بيايد و بعد به من راه پيدا كند. نظير اينكه خدا سراسر آسمانها را هنگام تشكيل قيامت درب معرفی می کند: «وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَکانَتْ أَبْواباً».(3) سراسر آسمانها در است تا انسان از آسمانها بگذرد، نه اينكه گوشه معيني از آسمان را به خود اختصاص داده باشد. رسيدن به شهر حكمت، كه خود بهشت است بدون استمداد از ولايت اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) ممكن نيست.(4)