آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اگر انسان از خدا ترسيد و به خدا علاقه ‏مند بود، بهشت براي او لازم است؛ چون گاهي انسان خدا را وسيله قرار مي دهد تا به بهشت برسد، اين ناشي از همّت هاي پست است كه خدا از آن كراهت دارد و گاهي از خدا چيزي نمي ‏طلبد، فقط او را مي‏ طلبد و حُبّ و لقاي او را مسئلت مي كند، در اينجا خداوند سبحان او را به اين نعمت عظيم متنعّم مي كند.

اگر انسان از خدا ترسيد و به خدا علاقه ‏مند بود، بهشت براي او لازم است؛ چون گاهي انسان خدا را وسيله قرار مي دهد تا به بهشت برسد، اين ناشي از همّت هاي پست است كه خدا از آن كراهت دارد و گاهي از خدا چيزي نمي ‏طلبد، فقط او را مي‏ طلبد و حُبّ و لقاي او را مسئلت مي كند، در اينجا خداوند سبحان او را به اين نعمت عظيم متنعّم مي كند. امام صادق(سلام‏ الله‌ عليه) فرمود: «هيچ عبدي نيست كه در قلب او رغبت به خدا و ترس از خدا قرار گيرد مگر آنكه بهشت براي او واجب مي شود».(1)
و نيز آن حضرت فرمود: «در درياي دلتان فرو برويد. ببينيد اين قلب طاهر، نقيّ و پاكيزه است يا نه؟ اگر ديديد در اين قلب جز علاقه به خدا چيزي نيست هر چه خواستيد از او مسئلت كنيد كه خدا مي دهد».(2) دعاي موحّد مستجاب است و موحّد كسي است كه در قلبش جز اعتقاد به حق چيزي راه پيدا نكرده و به سرّ توحيد رسيده باشد.(3)